Standardy Ochrony Małoletnich

Załącznik do zarządzenia nr 49/2024 Prezesa Zarządu Kociewskiego Centrum Zdrowia Sp. z o.o. z dnia 14 sierpnia 2024 r.

Preambuła

Jedną z naczelnych zasad wszelkich działań podejmowanych przez personel Spółki jest postępowanie z uwzględnieniem dobra małoletniego. Personel Spółki traktuje dzieci z szacunkiem oraz biorąc pod uwagę ich uzasadnione potrzeby. Niedopuszczalne jest stosowanie wobec małoletnich przemocy w jakiejkolwiek formie.

I. Postanowienia wstępne

§1

Niniejsze Standardy określają :

obowiązki:
1. pracodawcy dotyczące weryfikacji personelu Spółki,
2. osób zatrudnianych i dopuszczanych do działalności związanej z leczeniem lub świadczeniem porad psychologicznych małoletnim,
zasady zapewniające bezpieczne relacje między małoletnim a personelem Spółki, a w szczególności zachowania niedozwolone wobec małoletnich;
zasady i procedurę podejmowania interwencji w sytuacji podejrzenia krzywdzenia lub posiadania informacji o krzywdzeniu małoletniego;
procedury i osoby odpowiedzialne za składanie zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego, zawiadamianie sądu opiekuńczego oraz osoby odpowiedzialne za wszczynanie procedury „Niebieskie Karty”;
zasady przeglądu i aktualizacji standardów;
zakres kompetencji osoby odpowiedzialnej za przygotowanie personelu Spółki do stosowania standardów, zasady przygotowania personelu do ich stosowania oraz sposób dokumentowania tej czynności;
zasady i sposób udostępniania rodzicom albo opiekunom prawnym lub faktycznym oraz małoletnim standardów do zaznajomienia się z nimi i ich stosowania;
osoby odpowiedzialne za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu i udzielenie mu wsparcia;
sposób dokumentowania i zasady przechowywania ujawnionych lub zgłoszonych incydentów lub zdarzeń zagrażających dobru małoletniego;
wymogi dotyczące bezpiecznych relacji między małoletnimi, a w szczególności zachowania niedozwolone;
zasady korzystania z urządzeń elektronicznych z dostępem do sieci Internet;
procedury ochrony dzieci przed treściami szkodliwymi i zagrożeniami w sieci Internet oraz utrwalonymi w innej formie;
zasady ustalania planu wsparcia małoletniego po ujawnieniu krzywdzenia.

§2

Ilekroć w niniejszych Standardach jest mowa o:

małoletnim lub dziecku – należy przez to rozumieć przebywającą na terenie Spółki osobę fizyczną do czasu ukończenia przez nią lat osiemnastu,
personelu – należy przez to rozumieć osoby pozostające ze Spółką w stosunku zatrudnienia pracowniczego i niepracowniczego, jak i wszelkie pozostałe osoby wykonujące na rzecz Spółki jakiekolwiek obowiązki; w szczególności pracowników, zleceniobiorców, wykonawców, samozatrudnione osoby prowadzące działalność, stażystów, praktykantów, studentów, wolontariuszy,
Spółce, pracodawcy lub podmiocie leczniczym – należy przez to rozumieć Kociewskie Centrum Zdrowia Sp. z o.o. w Starogardzie Gdańskim,
krzywdzeniu małoletniego – należy przez to rozumieć popełnienie lub usiłowanie dokonania wobec małoletniego przez jakąkolwiek osobę czynu zabronionego przez przepisy prawa powszechnie obowiązującego, a także jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie, wykorzystujące przewagę fizyczną, psychiczną lub ekonomiczną, naruszające prawa lub dobra osobiste małoletniego, w szczególności:
1. narażające małoletniego na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia,
2. naruszające jego godność, nietykalność cielesną lub wolność, w tym seksualną,
3. powodujące szkody na jego zdrowiu fizycznym lub psychicznym, wywołujące u tej osoby cierpienie lub krzywdę,
4. naruszające prywatność tej osoby lub wzbudzające u niej poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia, w tym podejmowane za pomocą środków komunikacji elektronicznej,
osobie bliskiej – należy przez to rozumieć małżonka, krewnego do drugiego stopnia lub powinowatego do drugiego stopnia w linii prostej, przedstawiciela ustawowego, osobę pozostającą we wspólnym pożyciu lub osobę wskazaną przez pacjenta,
osobie odpowiedzialnej za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu – należy przez to rozumieć specjalistę do spraw marketingu i komunikacji społecznej zatrudnionego w Kociewskim Centrum Zdrowia Sp. z o.o. w Starogardzie Gdańskim,
osobie odpowiedzialnej za udzielanie małoletniemu wsparcia – należy przez to rozumieć psychologa zatrudnionego w Kociewskim Centrum Zdrowia Sp. z o.o. w Starogardzie Gdańskim,
osobie odpowiedzialnej za standardy – należy przez to rozumieć pełnomocnika do spraw akredytacji zatrudnionego w Kociewskim Centrum Zdrowia Sp. z o.o. w Starogardzie Gdańskim,
osobie odpowiedzialnej za bezpieczeństwo małoletnich w Internecie – należy przez to rozumieć kierownika Działu Informatyki i Łączności Kociewskiego Centrum Zdrowia Sp. z o.o. w Starogardzie Gdańskim,
rejestrze – należy przez to rozumieć Rejestr Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym o którym mowa w ustawie z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich,
rejestrze z dostępem ograniczonym – należy przez to rozumieć jedną z trzech baz danych Rejestru Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym, o którym mowa w ustawie z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich,
rejestrze osób, w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat 15, wydała postanowienie o wpisie w Rejestrze – należy przez to rozumieć jedną z trzech baz danych Rejestru Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym, o którym mowa w ustawie z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich.

II. Obowiązki pracodawcy oraz osób zatrudnianych i dopuszczanych do działalności związanej z leczeniem lub świadczeniem porad psychologicznych małoletnim

§3

Przed nawiązaniem z osobą stosunku pracy lub przed dopuszczeniem osoby do innej działalności związanej z leczeniem lub świadczeniem porad psychologicznych małoletnim na pracodawcy oraz na osobie, z którą ma być nawiązany stosunek pracy lub która ma być dopuszczona do takiej działalności ciążą obowiązki określone w ust. 2-8.
Pracodawca uzyskuje informacje, czy dane osoby, o której mowa w ust. 1 są zamieszczone w Rejestrze z dostępem ograniczonym lub w Rejestrze osób, w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej 15 lat wydała postanowienie o wpisie w Rejestrze.
Osoba, o której mowa w ust. 1, przedkłada pracodawcy informację z Krajowego Rejestru Karnego w zakresie przestępstw określonych w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2023 r. poz. 1939), lub za odpowiadające tym przestępstwom czyny zabronione określone w przepisach prawa obcego.
Osoba, o której mowa w ust. 1, posiadająca obywatelstwo innego państwa niż Rzeczpospolita Polska, ponadto przedkłada pracodawcy lub innemu organizatorowi informację z rejestru karnego państwa obywatelstwa uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi.
Osoba, o której mowa w ust. 1, składa pracodawcy oświadczenie o państwie lub państwach, w których zamieszkiwała w ciągu ostatnich 20 lat, innych niż Rzeczpospolita Polska i państwo obywatelstwa, oraz jednocześnie przedkłada pracodawcy lub innemu organizatorowi informację z rejestrów karnych tych państw uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi.
Jeżeli prawo państwa, o którym mowa w ust. 4 lub 5, nie przewiduje wydawania informacji do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi, przedkłada się informację z rejestru karnego tego państwa.
W przypadku gdy prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja, o której mowa w ust. 4-6, nie przewiduje jej sporządzenia lub w danym państwie nie prowadzi się rejestru karnego, osoba, o której mowa w ust. 1, składa pracodawcy oświadczenie o tym fakcie wraz z oświadczeniem, że nie była prawomocnie skazana w tym państwie za czyny zabronione odpowiadające przestępstwom określonym w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz nie wydano wobec niej innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż dopuściła się takich czynów zabronionych, oraz że nie ma obowiązku wynikającego z orzeczenia sądu, innego uprawnionego organu lub ustawy stosowania się do zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi.
Oświadczenia, o których mowa w ust. 5 i 7, składane są pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
Informacje, o których mowa w ust. 2, pracodawca utrwala w formie wydruku i załącza do akt osobowych pracownika albo dokumentacji dotyczącej osoby dopuszczonej do działalności związanej z leczeniem lub świadczeniem porad psychologicznych małoletniemu. Informacje oraz oświadczenia, o których mowa w ust. 3-7, pracodawca załącza do akt osobowych pracownika albo dokumentacji dotyczącej osoby dopuszczonej do takiej działalności.
Przed dopuszczeniem pracownika do pracy albo osoby do innej działalności związanej z leczeniem lub świadczeniem porad psychologicznych pracownik lub osoba obowiązana jest do podpisania oświadczenia o zapoznaniu się z niniejszymi Standardami i zobowiązaniu do ich przestrzegania. Wzór oświadczenia stanowi załącznik nr 1 do niniejszych Standardów.
Podpisane oświadczenie, o którym mowa w ustępie poprzedzającym zostaje włączone do akt osobowych pracownika lub stanowi załącznik do zawartej umowy cywilnoprawnej.

III. Zasady zapewniające bezpieczne relacje między małoletnim a personelem Spółki

§4

Personel, stosownie do posiadanych uprawnień i kompetencji jest obowiązany dbać o bezpieczeństwo dziecka w trakcie jego obecności w podmiocie leczniczym. W tym celu personel monitoruje sytuację i dobrostan dziecka oraz nie dopuszcza do krzywdzenia małoletniego.
Wobec dziecka niedopuszczalne jest:
1. stosowanie przemocy fizycznej, polegającej w szczególności na : nieuprawnionym ograniczaniu swobody ruchu, biciu, popychaniu, szturchaniu, szczypaniu, uderzaniu, wykręcaniu rąk, ciągnięciu za włosy, pociąganiu za uszy; nieuprawnionym zabieraniu oraz niszczeniu rzeczy,
2. stosowanie przemocy psychicznej, polegającej w szczególności na: zaniedbywaniu emocjonalnym, przejawianiu niechęci i wrogości, obwinianiu, oczernianiu, grożeniu, w tym grożeniu użycia przemocy fizycznej, szantażowaniu, odrzucaniu, wchodzeniu w nieodpowiednie ze względu na stopień jego rozwoju interakcje, niedostrzeganiu lub nieuznawaniu jego indywidualności, niedostrzeganiu lub nieuznawaniu granic psychicznych między nim a członkiem personelu, nieodpowiedniej socjalizacji, demoralizacji, doprowadzaniu do sytuacji, w których dziecko jest świadkiem jakiejkolwiek przemocy, prowokowaniu u dziecka wystąpienia lub eskalacji negatywnych emocji,
3. stosowanie przemocy seksualnej, polegającej w szczególności na: odbywaniu stosunku seksualnego, wykorzystaniu seksualnym, obnażaniu się, angażowaniu dziecka poprzez osobę dorosłą lub inne dziecko w aktywność seksualną, ekshibicjonizmie, molestowaniu werbalnym – prowadzeniu rozmów o treści lub podtekstach seksualnych, komentowaniu w kontekście seksualnym wyglądu i zachowania dziecka, zachęcaniu do kontaktu z treściami pornograficznymi, jak również oglądaniu treści pornograficznych w obecności małoletniego, groomingu – strategiach nieseksualnego uwodzenia dziecka z intencją nawiązania kontaktu seksualnego w przyszłości, nieodpowiednim dotykaniu dziecka lub zmuszaniu albo zachęcaniu dziecka do dotykania ciała sprawcy, wyzyskiwaniu seksualnym, np. wykorzystaniu dziecka lub jego wizerunku do tworzenia materiałów przedstawiających seksualne wykorzystywanie (tzw. CSAM z wykorzystaniem oprogramowania), jakimkolwiek faktycznym lub usiłowanym nadużyciem podatności dziecka na zagrożenia, przewagi sił lub zaufania w celu seksualnym,
4. zaniedbywanie,
5. naruszanie dóbr osobistych,
6. wchodzenie w relacje romantyczne,
7. przyzwalanie na akty przemocy rówieśniczej.
Członkowie personelu nie zachowują się w stosunku do dziecka w sposób niestosowny i dwuznaczny – nie dotykają i nie głaszczą oraz nie poklepują w sposób poufały małoletniego.
Członkowie personelu nie mogą oferować małoletnim wyrobów tytoniowych, alkoholu oraz jakichkolwiek środków odurzających, jak również używać ich w obecności dzieci.
Członkowie personelu nie mogą utrwalać w jakikolwiek sposób wizerunku dziecka (filmowanie, nagrywanie głosowe, fotografowanie). Zakaz nie dotyczy sytuacji utrwalania wizerunku przewidzianych w prawie powszechnie obowiązującym.
Wymogi dotyczące bezpiecznych relacji między personelem Spółki a małoletnimi, o których mowa w ust. 1 – 5 stosuje się odpowiednio w relacjach między małoletnimi.
Personel traktuje każde dziecko z należytym szacunkiem, wspiera je stosownie do okoliczności uwzględniając stopień rozwoju małoletniego, możliwości wynikające z ewentualnej niepełnosprawności oraz potrzeby zdrowotne.
Każde dziecko jest traktowane z należytą godnością bez względu na płeć, orientację seksualną, niepełnosprawność, status społeczny, pochodzenie etniczne lub kulturowe, wierzenia religijne lub prezentowany światopogląd.
W kontakcie z dziećmi personel promuje zasady dobrego wychowania oraz podejmuje działania mające na celu kształtowanie prawidłowych postaw.
Personel otacza szczególną opieką i troską dzieci niepełnosprawne, stosownie do ich zwiększonych potrzeb psychofizycznych.
Członek personelu może kontaktować się z dzieckiem :
1. w celach związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych,
2. w godzinach pracy,
3. bezpośrednio na terenie podmiotu leczniczego lub za pośrednictwem innych służbowych kanałów komunikacji.
W przypadku, gdy z uwagi na bezpieczeństwo dziecka uzasadnione jest, aby miało ono możliwość kontaktu z członkiem personelu poza godzinami jego pracy i poza służbowymi kanałami komunikacji, w sytuacji gdy dziecko nawiąże taki kontakt, każdorazowo osoba ta ma obowiązek odnotować to w formie notatki służbowej i poinformować o tym fakcie bezpośredniego przełożonego.
Każdy członek personelu w kontakcie z dzieckiem:
1. przedstawia się i komunikuje, jaka jest jego rola w podmiocie leczniczym lub w opiece nad pacjentem,
2. pozostaje życzliwy, cierpliwy oraz empatyczny,
3. zachowuje uczciwość i dobre intencje,
4. nie podnosi głosu, chyba że jest to konieczne z uwagi na zagrożenie bezpieczeństwa dziecka,
5. upewnia się, czy dziecko wie, że może zadawać członkom personelu pytania,
6. zwraca się do niego po imieniu w formie przez dziecko preferowanej oraz respektuje jego tożsamość i ekspresję,
7. korzysta z alternatywnych form komunikacji z dzieckiem, które tego potrzebuje,
8. w sytuacji rozwiązywania konfliktów dba o komunikację dającą dziecku poczucie bezpieczeństwa emocjonalnego i psychospołecznego.
Należy uszanować trudne emocje dziecka związane z pobytem w podmiocie leczniczym, jego prawo do zmiany nastroju, zmiany zdania oraz potrzebę oswojenia się z nową sytuacją i miejscem.

§5

Personel przykłada szczególną wagę do respektowania praw małoletnich pacjentów, o których mowa w ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.
Każdy członek personelu ma obowiązek szanować prawo dziecka do intymności.
Podczas udzielania świadczeń zdrowotnych należy informować dziecko o podejmowanych czynnościach, wysłuchać jego opinii oraz uwzględniać jego potrzeby, o ile nie sprzeciwiają się temu przepisy prawa powszechnie obowiązującego.
Przy udzielaniu dziecku świadczeń zdrowotnych należy zapewnić udział osoby mu bliskiej, chyba że istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia zagrożenia epidemicznego lub stoi temu na przeszkodzie bezpieczeństwo zdrowotne małoletniego.
Pacjent małoletni, który nie ukończył 16 lat, ma prawo do uzyskania od osoby wykonującej zawód medyczny informacji o swoim stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu w zakresie i formie potrzebnej do prawidłowego przebiegu procesu diagnostycznego lub terapeutycznego.

IV. Zasady podejmowania interwencji w sytuacji podejrzenia krzywdzenia lub posiadania informacji o krzywdzeniu małoletniego

§6

Celem interwencji w sytuacji podejrzenia krzywdzenia lub posiadania informacji o krzywdzeniu małoletniego jest niedopuszczenie lub powstrzymanie krzywdzenia dziecka i zapewnienie mu bezpieczeństwa.
Fakt zidentyfikowania objawów psychofizycznych mogących stanowić o podejrzeniu krzywdzenia lub krzywdzeniu dziecka należy odnotować w dokumentacji medycznej.
Brak reakcji na podejrzenie krzywdzenia lub krzywdzenie dziecka może zostać uznany za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych lub kontraktowych i prowadzić do rozwiązania umowy.

§7

Przyjmuje się następującą kwalifikację zagrożeń bezpieczeństwa małoletniego:
1. istnieje podejrzenie popełnienia lub popełniono wobec dziecka czyn zabroniony opisany w ustawie,
2. istnieje podejrzenie krzywdzenia lub doszło do skrzywdzenia dziecka w inny sposób.
Członek personelu, który podejrzewa lub powziął informację, że dziecko jest krzywdzone ma obowiązek niezwłocznie:
1. podjąć działania mające na celu niedopuszczenie lub powstrzymanie krzywdzenia małoletniego,
2. powiadomić psychologa, o ile wymaga tego zdarzenie,
3. sporządzić notatkę służbową. Notatka służbowa zostaje sporządzona w formie pisemnej oraz wyszczególnia wszelkie fakty świadczące o podejrzeniu krzywdzenia lub skrzywdzeniu dziecka (czas, miejsce, sposób krzywdzenia) oraz domniemanej osobie, która dopuściła się takiego czynu,
4. powiadomić o tym fakcie osobę odpowiedzialną za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu i przekazać jej notatkę, o której mowa w pkt 3.
Powiadomienie osoby odpowiedzialnej za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu dokonuje się w jednej z następujących form :
1. osobiście w pokoju nr 20 w budynku Administracji Szpitala,
2. telefonicznie pod numerem 58 77 49 418,
3. elektronicznie na adres email : a.fial@szpital-starogard.pl,
Powiadomienia o podejrzeniu krzywdzenia lub krzywdzeniu dziecka może dokonywać członek personelu, dziecko, przedstawiciel ustawowy lub opiekun dziecka, a także inne osoby spokrewnione lub niespokrewnione z dzieckiem.
Personel może skontaktować się z psychologiem poprzez połączenie telefoniczne z centralą telefoniczną Spółki lub bezpośrednio, zgodnie z listą kontaktową psychologów udostępnioną w Oddziale Pediatrycznym.
W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony członka personelu bezpośredni przełożony odsuwa tę osobę od wszelkich form kontaktu z dziećmi, aż do czasu wyjaśnienia sprawy oraz informuje o tym fakcie Zarząd Spółki.
W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony osoby odpowiedzialnej za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu obowiązki osoby odpowiedzialnej za przyjmowanie zgłoszeń przejmuje Zarząd Spółki.
W razie nieobecności osoby odpowiedzialnej za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu jej obowiązki wykonuje Pełnomocnik do spraw praw pacjenta. Kontaktu dokonuje się w jednej z następujących form :
1. osobiście w pokoju nr 20 w budynku Administracji Szpitala,
2. telefonicznie pod numerem 58 77 49 409,
3. elektronicznie na adres email : s.neubauer@szpital-starogard.pl.

§8

Interwencja prowadzona jest przez osobę odpowiedzialną za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu.
W każdej z sytuacji, o których mowa w § 7 ust. 1 pkt 1-2 należy w pierwszej kolejności zadbać o bezpieczeństwo dziecka poprzez jego odseparowanie od osoby dopuszczającej się krzywdzenia.
Każdy, kto mając wiarygodną wiadomość o karalnym przygotowaniu albo usiłowaniu lub dokonaniu czynu zabronionego określonego w szczególności w :
1. 118 Kodeksu karnego (ludobójstwo),
2. 118a Kodeksu karnego (masowy zamach przeciwko ludności),
3. 120 Kodeksu karnego (stosowanie środków masowej zagłady),
4. 122 Kodeksu karnego (niedopuszczalne ataki i sposoby walki),
5. 123 (zbrodnie wojenne polegające na zabójstwie),
6. 124 Kodeksu karnego (inne zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości),
7. 148 Kodeksu karnego (zabójstwo),
8. 148a Kodeksu karnego (przyjęcie zlecenia zabójstwa człowieka w zamian za udzieloną lub obiecaną korzyść majątkową lub osobistą),
9. 156 Kodeksu karnego (spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu),
10. 163 Kodeksu karnego (sprowadzenie zdarzenia powszechnie niebezpiecznego),
11. 189 Kodeksu karnego (pozbawienie wolności),
12. 197 § 3–5 Kodeksu karnego (typy kwalifikowane zgwałcenia),
13. 198 Kodeksu karnego (czynność seksualna z osobą nieporadną),
14. 200 Kodeksu karnego (czynność seksualna z małoletnim poniżej lat 15),
15. 252 Kodeksu karnego (wzięcie zakładnika)

zawiadamia niezwłocznie organ powołany do ścigania przestępstw.

Ponadto, każdy, dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję.
Osoby, które w związku z wykonywaniem swoich obowiązków służbowych lub zawodowych powzięły podejrzenie o popełnieniu ściganego z urzędu przestępstwa z użyciem przemocy domowej, niezwłocznie zawiadamiają o tym organ powołany do ścigania przestępstw.
W przypadku, w którym członek personelu nie zawiadomił organu powołanego do ścigania przestępstw o czynie zabronionym, o którym mowa w ust. 3 – 5, czynności tej dokonuje niezwłocznie osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu.
W przypadku małoletniego doznającego przemocy domowej osoby wykonujące zawód medyczny, w tym lekarz, pielęgniarka, położna lub ratownik medyczny wszczynają procedurę „Niebieskich Kart” zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 września 2023 r. w sprawie procedury „Niebieskie Karty” oraz wzorów formularzy „Niebieska Karta”.
Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu w uzasadnionych przypadkach obowiązana jest zawiadomić sąd opiekuńczy na podstawie art. 572 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego.
Osoba, która w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych powzięła informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, pozostaje zobowiązana do zachowania poufności, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym organom państwa.
Wszelkie dokumenty związane ze złożonym zawiadomieniem o popełnieniu przestępstwa, jak i dalszą korespondencję z organem państwa załącza się do akt osobowych, o których mowa w § 9 ust. 1.
W przypadku, w którym do usiłowania lub popełnienia przestępstwa doszło na terenie Spółki, należy niezwłocznie zawiadomić o tym fakcie Policję oraz w miarę możliwości i posiadanych kompetencji nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa.

§9

Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu prowadzi pisemną dokumentację dotyczącą każdego z otrzymanych powiadomień o podejrzeniu krzywdzenia lub krzywdzeniu dziecka. Wszelką dokumentację przechowuje się w aktach osobowych, które są chronione przed dostępem osób trzecich.
Dokumentacja jest przechowywana w teczce osobowej w porządku chronologicznym z dbałością o jej kompletność oraz przy uwzględnieniu faktu, że może stanowić materiał dowodowy na potrzeby przyszłych postępowań prowadzonych przez organy państwa.
Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu po otrzymaniu powiadomienia o podejrzeniu krzywdzenia lub krzywdzeniu dziecka ustala, czy doszło do zawiadomienia organów powołanych do ścigania przestępstw. W razie konieczności osoba ta dokonuje stosownego zawiadomienia, o którym mowa w § 8.
Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu wzywa przedstawicieli ustawowych lub opiekunów dziecka, co do którego zachodzi uzasadnione podejrzenie, że mogło być lub jest krzywdzone i informuje ich o podejrzeniach. Z przebiegu spotkania osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń sporządza notatkę służbową.
W przypadku podejrzenia krzywdzenia lub krzywdzenia małoletniego przez rówieśników osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń wzywa przedstawicieli ustawowych lub opiekunów dziecka, co do którego zachodzi uzasadnione podejrzenie, że mogło krzywdzić inne dziecko i informuje ich o podejrzeniach. Z przebiegu spotkania osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń sporządza notatkę służbową.
Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń sporządza i wypełnia kartę interwencji do każdego z otrzymanych powiadomień o podejrzeniu krzywdzenia lub krzywdzeniu dziecka, której wzór stanowi załącznik nr 2 do niniejszych Standardów.
Na podstawie zebranych informacji osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń tworzy plan wsparcia małoletniego, którego wzór stanowi załącznik nr 3 do niniejszych Standarów. Plan wsparcia określa zakres danych i informacji niezbędnych do stworzenia i monitorowania funkcjonowania planu wsparcia.
Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń, jeżeli jest to uzasadnione okolicznościami danego przypadku, w celu stworzenia planu wsparcia może powołać zespół interwencyjny. W skład zespołu interwencyjnego może wchodzić zatrudniony w Spółce psycholog oraz członek personelu posiadający wiedzę na temat krzywdzenia małoletniego. Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń obejmuje przewodnictwo i kieruje pracami zespołu interwencyjnego.
W przypadku, gdy fakt podejrzenia krzywdzenia zgłosił przedstawiciel ustawowy lub opiekun dziecka, powołanie zespołu interwencyjnego jest obligatoryjne.
Plan wsparcia jest przedstawiany przedstawicielom ustawowym lub opiekunom dziecka z zaleceniem współpracy przy jego realizacji, chyba że osoby te są podejrzewane o krzywdzenie małoletniego.
Plan wsparcia powinien uwzględniać indywidualną sytuację dziecka, w szczególności jego wiek, samopoczucie, obrażenia, charakter zdarzenia wywołującego krzywdę, sytuację rodzinną oraz zawierać wskazania dotyczące podjęcia przez podmiot leczniczy działań, których celem jest zapewnienie dziecku bezpieczeństwa i poprawa jego dobrostanu, określenie źródła zagrożenia lub krzywdzenia (opiekun lub inna osoba dorosła, personel, inne dziecko), określenie czy istnieje zagrożenie dla wypisu dziecka, wsparcie, jakiego podmiot leczniczy może zaoferować dziecku, przyjrzenie się czynnikom ryzyka krzywdzenia i podjęcie działań profilaktycznych, pokierowanie dziecka lub jego przedstawicieli ustawowych lub opiekunów do specjalistycznej placówki świadczącej pomoc dzieciom, jeżeli istnieje taka potrzeba. Listę instytucji, gdzie można pokierować dziecko lub jego przedstawicieli ustawowych lub opiekunów stanowi załącznik nr 4 do niniejszych Standardów.
Plan wsparcia powinien być opracowany w porozumieniu z przedstawicielami ustawowymi lub opiekunami dziecka, chyba że zachowanie tych osób nosi znamiona krzywdzenia małoletniego, wówczas plan wsparcia należy opracować w porozumieniu z przedstawicielem ustawowym lub opiekunem niekrzywdzącym lub osobą bliską wskazaną przez dziecko.
Osobą odpowiedzialną za udzielanie wsparcia małoletniemu jest zatrudniony w Spółce psycholog. Plan wsparcia powinien obejmować swoim zakresem pomoc psychologa, chyba że sprzeciwia się temu małoletni albo jego przedstawiciele ustawowi lub opiekunowie prawni.
Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu prowadzi rejestr ujawnionych lub zgłoszonych zdarzeń zagrażających małoletniemu.
Rejestr, o którym mowa w ustępie poprzedzającym powinien zawierać informacje o zgłoszeniu ze wskazaniem:
1. osoby zgłaszającej,
2. osoby podejrzewanej o krzywdzenie (przedstawiciel ustawowy lub opiekun, członek personelu, inne dziecko, inna osoba),
3. rodzaju podjętej interwencji (zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa, wniosek o wgląd w sytuację rodziny, wszczęcie procedury „Niebieskie Karty”),
4. datę interwencji.

V. Zasady przeglądu i aktualizacji standardów

§10

Do obowiązków osoby odpowiedzialnej za niniejsze standardy należy :
1. dbałość o udostępnienie standardów ochrony dzieci na stronie internetowej Spółki oraz wywieszenie ich treści w wyznaczonych miejscach ogólnodostępnych,
2. przygotowanie personelu podmiotu do stosowania standardów przed przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu zmian w tych standardach, tj. przeprowadzanie szkoleń, o których mowa w § 11, nie rzadziej niż raz na dwa lata, a także po każdej zmianie treści standardów,
3. opracowywanie harmonogramu szkoleń i działań edukacyjnych, o których mowa w § 11,
4. delegowanie zadań oraz odpowiedzialności związanych z realizacją standardów w podmiocie do odpowiednich jednostek, personelu podmiotu oraz monitoring ich realizacji,
5. prowadzenie we współpracy z kierownikiem Działu Personalnego i Płac ewidencji członków personelu podmiotu, którzy zapoznali się ze standardami ochrony dzieci przed przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu zmian w standardach,
6. przegląd standardów ochrony dzieci w porozumieniu i współpracy z Zarządem Spółki, personelem podmiotu oraz dziećmi i jeśli to możliwe – opiekunami dziecka,
7. regularne monitorowanie znajomości i przestrzegania przez personel placówki przyjętych standardów,
8. sprawdzanie i ocena skuteczności obowiązujących wytycznych i procedur,
9. proponowanie zamian w standardach mających na celu skuteczną ochronę dzieci przed krzywdzeniem,
10. organizowanie lub prowadzenie dla pracowników Spółki cyklicznych szkoleń w zakresie obowiązujących standardów nie rzadziej niż raz na dwa lata, a także po każdej zmianie jej treści,
11. koordynowanie przygotowania zasad bezpiecznych relacji między dziećmi, ich wdrażania, monitorowania i inicjowania zmian w ich treści odpowiadając w tym zakresie na potrzeby zgłaszane przez dzieci,
12. współpraca z pozostałymi osobami odpowiedzialnymi za wdrażanie, realizowanie, upowszechnianie i monitorowanie standardów ochrony dzieci w podmiocie.
Osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci prowadzi rejestr naruszeń standardów reaguje na nie.
Osoba odpowiedzialna za standardy, przeprowadza raz na 2 lata badanie – ankietę na temat stanu znajomości i przestrzegania standardów ochrony małoletnich oraz potrzeby wprowadzenia zmian w tych standardach. Wzór ankiety stanowi załącznik nr 5 do niniejszych standardów.
Osobna ankieta przeprowadzana jest wśród dzieci – pacjentów Oddziału Pediatrycznego i ich opiekunów. Wzór ankiety dla dzieci stanowi załącznik nr 6 do niniejszych standardów, wzór ankiety dla opiekunów małoletnich stanowi załącznik nr 7 do niniejszych standardów.
Na podstawie badania ankiet, o których mowa w ustępie 3 i 4 oraz oceny zgodności standardów z obowiązującymi przepisami prawnymi, osoba odpowiedzialna za standardy, sporządza raport, który następnie przekazuje Zarządowi Spółki. Część raportu stanowi ocena znajomości standardów przez personel podmiotu, zestawienie zgłaszanych naruszeń standardów ochrony dzieci oraz propozycje zmian w
Zarząd Spółki w terminie jednego miesiąca od otrzymania raportu, o którym mowa w ust. 5, podejmuje decyzje co do wprowadzenia zmian do standardów ochrony małoletnich i powierza przygotowanie nowego tekstu osobie odpowiedzialnej za standardy.
Jeśli na podstawie raportu zostanie ustalone, że stopień znajomości standardów ochrony małoletnich wśród członków personelu jest niewystarczający, osoba odpowiedzialna za standardy ma obowiązek przeprowadzić szkolenie ze standardów ochrony małoletnich dla personelu.

§11

W terminie 60 dni od wprowadzenia standardów osoba odpowiedzialna za Standardy przeprowadza szkolenie w tym zakresie dla całego personelu Spółki. Szkolenie może zostać przeprowadzone w formie pisemnej.
Członkowie personelu pracujący z dziećmi otrzymują specjalistyczne szkolenie odnoszące się do ich odpowiedzialności za dzieci znajdujące się pod ich opieką. Szkolenie może zostać przeprowadzone w formie pisemnej.
Zakres szkoleń obejmuje w szczególności :
1. uregulowania w Standardach Ochrony Małoletnich;
2. podejmowanie interwencji zgodnie z procedurami opisanymi w § 8,
3. poszerzanie umiejętności w zakresie rozpoznawania symptomów krzywdzenia dzieci,
4. problematykę ochrony dzieci przed przemocą w zakresie adekwatnym do kompetencji zawodowych danej grupy pracowników.
Osoba odpowiedzialna za Standardy w miarę możliwości i odpowiednio do specyfiki działania inicjuje i prowadzi działania edukacyjne lub informacyjne z obszaru ochrony dzieci przed krzywdzeniem (np. w formie ulotek informacyjnych, plakatów, warsztatów) skierowane do dzieci (w sposób dostosowany do ich wieku, percepcji i możliwości poznawczych) oraz ich opiekunów, w szczególności na temat:
1. sposobów unikania zagrożeń oraz reagowania na nie w kontaktach z dorosłymi i rówieśnikami;
2. zasad bezpiecznych relacji z rówieśnikami i pożądanych postaw w kontaktach pomiędzy dziećmi,
3. ochrony dzieci przed krzywdzeniem i praw dziecka, oraz informacji, gdzie mogą szukać pomocy,
4. bezpiecznego korzystania z Internetu i platform cyfrowych, w tym mediów społecznościowych,
5. prawa do ochrony wizerunku.

§12

Spółka nie udostępnia małoletnim połączenia z siecią publiczną Internet.
Osoba odpowiedzialna za bezpieczeństwo małoletnich w Internecie podejmuje wszelkie działania w celu uniemożliwienia personelowi Spółki dostępu do treści nieodpowiednich dla małoletnich na sprzęcie służbowym.
Zasady korzystania z sieci publicznej Internet zostały opisane w obowiązującej w Spółce procedurze PR13 P2 „Instrukcja zarządzania systemem informatycznym służącym do przetwarzania danych osobowych”.
W ramach przeglądu zasad korzystania z Internetu i urządzeń mobilnych osoba odpowiedzialna za bezpieczeństwo w Internecie przeprowadza ewaluację stosowanego oprogramowania zabezpieczającego oraz blokującego, w tym jego zakresu przynajmniej raz w roku albo gdy zidentyfikowane zostanie nowe ryzyko lub zagrożenie, zmieni się sposób działalności podmiotu lub wprowadzona zostanie nowa technologia.
Ewaluacja, o której mowa w ust. 4 powinna uwzględniać m.in. standardy ochrony małoletnich, zmieniające się otoczenie Internetu, potrzeby dzieci, zasady bezpiecznego korzystania z Internetu, zakres zadań osoby odpowiedzialnej za Internet, kompetencje cyfrowe personelu, podstawę programową oraz tematykę i charakter spotkań poświęconych bezpiecznemu korzystania z Internetu, aktualność i skuteczność wprowadzonych rozwiązań technologicznych, oraz opinie ze strony personelu, dzieci oraz ich opiekunów w zakresie praktyczności stosowanych rozwiązań.

§13

Wersja skrócona Standardów Ochrony Małoletnich zawierająca informacje istotne dla małoletnich stanowi załącznik nr 8 do niniejszych standardów.

§14

Do spraw nieuregulowanych w niniejszych standardach mają zastosowanie powszechnie obowiązujące przepisy prawa.

§15

Wszelkie zmiany niniejszych standardów są dokonywane w trybie właściwym dla ich uchwalenia.

Załącznik nr 1	Oświadczenie o zobowiązaniu do przestrzegania Standardów Ochrony Małoletnich
Załącznik nr 2	Karta interwencji
Załącznik nr 3	Plan wsparcia
Załącznik nr 4	Lista instytucji wsparcia
Załącznik nr 5	Ankieta dla członków personelu monitorująca stan znajomości standardów ochrony małoletnich i przestrzegania oraz skuteczność obowiązujących procedur
Załącznik nr 6	Ankieta dla dzieci i pacjentów
Załącznik nr 7	Ankieta dla opiekunów małoletnich
Załącznik nr 8	Standardy Ochrony Małoletnich – wersja skrócona – skierowana do dzieci

Starogard Gdański, 14 sierpnia 2024 roku